Tekst zaczyna się wizją dwóch postaci, które znane są z innych tekstów Biblijnych, dlatego ukazane tam postacie możemy poznawać po przez pryzmat innych proroctw.
Obj 12:1 - I ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta odziana w słońce i księżyc pod stopami jej, a na głowie jej korona z dwunastu gwiazd;
12:2 - a była brzemienna, i w bólach porodowych i w męce rodzenia krzyczała.
Ten tekst to opis tego, co było zapowiedziane przez różnych proroków żyjących przed Chrystusem, którzy zapowiadali narodzenie zbawiciela (Izja 66:7 – 11, Mich 5:1-2). Mesjasz wg proroków miał narodzić się z narodu Izraelskiego, którego też Bóg nazywa w słowie swoją małżonką. Niewiasta, która ukazuje się jako znak na niebie to właśnie opis tego wydarzenia, czyli opis narodzin Chrystusa. Niewiasta obrazuje tu lud Boży (Izraela), z którego miał narodzić się Mesjasz. Bardzo ciekawy jest opis bólów porodowych. Myślę, że nie jest on bez znaczenia, ale obrazuje pewien ucisk, który przechodził Izrael właśnie z powodu swojego wybrania i służby dla Boga. Jest to inny rodzaj ucisku niż ten, który Izrael wielokrotnie przechodził po przez swoje nieposłuszeństwo. Niewiasta ma na głowie koronę z dwunastu gwiazd, czyli z tylu ile było zapisanych plemion Izraela podczas wyjścia z Egiptu. Odziana jest w słońce, które w wielu miejscach oznacza światło Pana (Psalm 84:12) a księżyc prawdopodobnie oznacza prawo/odbicie prawa, ponieważ czas świąt, pór i różnych wydarzeń był wyznaczany przez fazy księżyca. Niewiasta, więc stoi mocno na prawie Pana a jej światłem jest słowo Boga/sam Bóg.
Obj 12:3 - I ukazał się drugi znak na niebie: Oto ogromny rudy smok, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów;
12:4 - a ogon jego zmiótł trzecią część gwiazd niebieskich i strącił je na ziemię. I stanął smok przed niewiastą, która miała porodzić, aby, skoro tylko porodzi, pożreć jej dziecię.
Smok obrazuje tu siłę przeciwną, którą fizycznie reprezentowało w tym czasie Cesarstwo Rzymskie. Jak mówią przesłania historyczne Herod – ówczesny namiestnik Judei chciał zgładzić Chrystusa już w czasie jego narodzin.
Obj 12:5 - I porodziła syna, chłopczyka, który rządzić będzie wszystkimi narodami laską żelazną; dziecię jej zostało porwane do Boga i do jego tronu.
Pierwsze skojarzenie może być takie, że chodzi tu o zmartwychwstanie Chrystusa, ale po analizie dalszych tekstów należy to odrzucić. Został użyty tu zwrot „zostało porwane”, jednak te słowo może mieć nieco inne znaczenia jak „zachwycenie” czy „uniesienie”. Tron oznacza tu władzę, co odnosi się do wcześniejszego tekstu, że dziecię będzie rządzić narodami laską żelazną. Oznacza to, że władza została nadana Mesjaszowi od Boga.
Obj 12:6 - I uciekła niewiasta na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.
Ten okres to oczywiście czas nauczania Jezusa, który nauczał w Izraelu przez 3,5 roku. Ten okres jest porównany do wędrówki Izraela przez pustynię, kiedy naród Izraelski był prowadzony przez Boga, był karmiony i tam też otrzymał zakon/prawo od Boga. (Jan 6:32)
Obj 12:7 - I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego,
12:8 - lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie.
12:9 - I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.
12:10 - I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc, i panowanie Boga naszego, i władztwo Pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem.
12:11 - A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć.
12:12 - Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie. Lecz biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele.
12:13 - A gdy smok ujrzał, iż został zrzucony na ziemię, zaczął prześladować niewiastę, która porodziła chłopczyka.
Ten dosyć długi tekst mówi właśnie o tym, co się stało po przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Ten tekst mówi o wojnie, jaka stoczyła się w niebie i o tym jak szatan został zrzucony na ziemie (Łuk 10:18) .
12:14 - I dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła, aby poleciała na pustynię na miejsce swoje, gdzie ją żywią przez czas i czasy, i pół czasu, z dala od węża.
Ten okres to czas po śmierci Chrystusa. Dokładnie to zostało przepowiedziane w ks. Daniela. Chrystus miał umrzeć w połowie ostatniego tygodnia proroctwa (7 lat). Wymieniony tu okres – czas (rok) i czasy (czas w liczbie mnogiej) i pół (pół roku) czasu to druga połowa tego tygodnia, czyli trzy i pół roku. W tym czasie uczniowie nadal otrzymują ochronę i pokarm od Boga.
Obj 12:15 - I wyrzucił wąż z paszczy swojej za niewiastą strumień wody, aby ją strumień porwał.
12:16 - Lecz ziemia przyszła niewieście z pomocą i otworzyła swoją gardziel, i wchłonęła strumień, który smok wyrzucił z swojej paszczy.
Woda w Objawieniu oznacza narody otaczające Izrael. Po śmierci Chrystusa dochodzi do prześladowań jego naśladowców. Wielu pogan jednak przez działalność Apostołów nawraca się i zostaje wcielonych (wchłoniętych) do narodu wybranego (1 Tesal 1:4).
Obj 12:17 - I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie.
W dwunastym rozdziale został opisany tylko fragment walki, jaki został stoczony w czasach apostolskich. Z tekstu na końcu tego rozdziału wynika, że Szatan nie poddał się i nie skończył swojej walki z ludem Bożym, ale podejmuje dalszą walkę opisaną dokładnie w kolejnych rozdziałach Objawienia.
Na powyższym przykładzie widać jak trudny do interpretacji jest ten tekst. Niektóre pomysły zrodziły się (przyznam) dopiero podczas pisania tego tekstu ale mimo to życzę sobie, bym za kilka lat nie musiał znacząco go zmieniać.
chcewierzyc.blogspot.com
