Tysiącletnie królestwo

Jak wspomniałem już we wstępie jednym z proroctw, które nie pasuje do prostego przesłania Objawienia siedmiu wieków kościoła jest proroctwo o tysiącletnim Królestwie. O ile prawie wszystkie proroctwa są jakby zapisem dziejów kościoła i wydarzeń na ziemi aż do czasu kiedy zabrzmi głos siódmej trąby, to proroctwo o tysiącletnim Królestwie wychodzi jakby po za przyjęte ramy. Moje pisanie na ten temat ma bardziej charakter rozważania, niż jakiegoś nowego objawienia i zachęcam, aby poniższy tekst był przyjmowany właśnie w ten sposób. Nie zamierzam przekonywać tych, którzy mocno wierzą w tysiącletnie królestwo, ponieważ człowiek dostępuje zbawienie po przez Chrystusa i posłuszeństwo jego słowom.

Tysiącletnie panowanie Chrystusa na ziemi

Kiedy ma nastąpić wypełnienie proroctwa o tysiącletnim królestwie na ziemi? Tu większość biblijnie wierzących chrześcijan na pewno odpowiedziałaby w podobny sposób „po czasie, kiedy zabrzmi głos siódmej trąby”. To jest chyba najbardziej znane i najbardziej proste tłumaczenie tego fragmentu Objawienia, dlaczego więc to tłumaczenie zrodziło w moim sercu wątpliwości? Kiedy czytamy wydarzenia opisane w Objawieniu są one wpisane w niezachwiany plan, który ma swoją kontynuację w proroctwach starego testamentu a początek jego możemy już oglądać w ks. Stworzenia ( I ks. Mojż). Siedem lamp świecznika w świątyni Pana, którą nosił Izrael przez czterdzieści lat po pustyni było jakby zapowiedzią wydarzeń wypełniających się po przyjściu Mesjasza, który jest także zasłoną i wejściem do świątyni (Królestwa Bożego). Te wszystkie siedem świeczników reprezentuje aniołów kościoła prowadzonego przez Chrystusa. Pan wyraźnie o tym mówił „ tu jest coś więcej niż świątynia”. Ten właśnie wspaniały plan mówi o tym, że kiedy zabrzmi głos siódmej trąby nastąpi ponowne przyjście Chrystusa. Na razie nie wnikam co się wydarzy po tym czasie, ale chciałbym właśnie się zatrzymać przy znaczeniu „siódmej trąby Bożej”.

I Korynt 15:51-52 - Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nieskażeni, a my zostaniemy przemienieni.

Wszystkie miejsca mówią, że kiedy rozlegnie się głos siódmej trąby nastąpi zmartwychwstanie umarłych. Zmartwychwstanie to czas, kiedy następuje sąd Boży żywych i umarłych. To jest ostateczny sąd kiedy następuje odpłata tym, którzy uciskali lud Boży (kościół) a nagroda dla ludzi którzy powstaną z martwych. Zmartwychwstanie i życie wieczne jest bowiem nagrodą, którą Bóg wyznaczył dla ludzi którzy na nie zasługują. Głos siódmej trąby musi więc być głosem „sabatu” odpoczynku dla kościoła i wszystkich zmarłych, którzy w ostatecznym osądzie Boga zostali uznani za godnych życia wiecznego.

Dwie interpretacje, które mówią o tysiącletnim okresie kościoła po powtórnym przyjściu Chrystusa lub niewyobrażalnie długim czasie (wieczności) panowania kościoła nie tłumaczą pewnej rzeczy - To dopiero po tysiącletnim królestwie wg Objawienia następuje prawdziwe zwycięstwo nad wrogiem i drugie ostateczne zmartwychwstanie. W czasie tysiącletniego królestwa szatan nie jest jeszcze pokonany, ale objawienie nam mówi, że został tylko związany a ostateczne zwycięstwo następuje po tysiącletnim panowaniu Chrystusa. Co się dzieje kiedy szatan zostaje związany?

Obj 20:4-5 - I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie.

Objawienie opisuje w tym czasie nastanie sądu Chrystusowego. Sąd nie jest natomiast słowem zarezerwowanym tyko dla sądu ostatecznego, ale oznacza on też pewne inne wydarzenia jak np. „sąd nad wielką wszetecznicą”. Także słowo „zmartwychwstanie” nie jest zarezerwowane tylko dla ostatecznego zmartwychwstania umarłych (Łuk 15:24).

W całym Objawieniu przykuł moją uwagę zupełny brak opisu zwycięskiego/triumfującego kościoła. Zarówno w listach, pieczęciach i wydarzeniach związanych z głosem trąb nie widać tego, co przecież jest przesłaniem ewangelii a jest nim królestwo Boże. Tylko zakończenie Objawienia mówi o zwycięstwie Chrystusa i o panowaniu świętych. Na samym końcu Objawienia jakby na pocieszenie zostało umieszczone właśnie proroctwo o tysiącletnim królestwie i o mieście/nowym Jeruzalem, które stępuje od Boga. Po opisie strasznych wydarzeń, które dotykają ziemię i wierzących koniec Objawienia mówi o ostatecznym zwycięstwie Słowa. Na końcu Objawienia opisane jest miasto w którym znajduje się drzewo życia, do którego mają dostęp tylko Ci, którzy piorą swoje szaty i jest opisane właśnie tysiącletnie panowanie Chrystusa w czasie którego odbywa się sąd. Po tysiącletnim panowaniu Objawienie mówi, że szatan zostaje uwolniony i zwodzi wszystkie narody, aby ruszyły na ziemię i zdobyli obóz świętych. Dopiero to wydarzenie opisujące ostateczne wystąpienie sił ciemności przeciwko umiłowanemu miastu mówi o całkowitym zwycięstwie. Objawienie nie pisze nic o walce i obronie miasta, ale pisze o interwencji Bożej „I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich.”.

Co oznacza związanie szatana? Związanie szatana to – pokonanie szatana/zwycięstwo nad szatanem. Kiedy więc Objawienie mówi, że szatan został związany na tysiąc lat nie oznacza to, że tysiąc lat jest raj na ziemi bez zła i łez, ale oznacza tysiącletni okres zwycięstwa kościoła nad jego największym wrogiem i przeciwnikiem Boga. Ten czas właśnie to okres kiedy kościół oddaje panowanie i zwierzchnictwo Chrystusowi. Po czasie głoszenia ewangelii przez apostołów kiedy prawo do kościoła przypisuje sobie fałszywy prorok następuje odrodzenie się kościoła (zmartwychwstanie kościoła), którego zwierzchnikiem jest Chrystus. To tłumaczyłoby dlaczego wg Objawienia w czasie tysiącletniego królestwa żyją też inne narody niepoddane pod zwierzchnictwo Chrystusa stające w ostatecznym rozrachunku do walki przeciwko Bogu.

Jestem przekonany, że wydarzenia kończące okres tysiącletniego królestwa są opisane również w innym miejscu Objawienia – w czasie, kiedy zabrzmi głos siódmej trąby. Głos siódmej trąby nie rozpoczynałby więc okresu tysiącletniego królestwa, ale wg mnie go zakańcza. Czas tysiącletniego królestwa był by więc wpisany w dzieje kościoła a jego koniec jest równoważny z zakończeniem także proroctw dotyczących kościoła. Zarówno tysiącletnie królestwo jak i wydarzenia siedmiu wieków kościoła kończą się ostatecznym konfliktem Boga i jego przeciwnika.

Obj 20:7-9 - A gdy się dopełni tysiąc lat, wypuszczony zostanie szatan z więzienia swego i wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski. I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich.

Obj 16:12-17 - A szósty wylał czaszę swoją na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby można było przygotować drogę dla królów ze wschodu słońca. I widziałem trzy duchy nieczyste jakby żaby wychodzące z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka;
A są to czyniące cuda duchy demonów, które idą do królów całego świata, aby ich zgromadzić na wojnę w ów wielki dzień Boga Wszechmogącego. Oto przychodzę jak złodziej; błogosławiony ten, który czuwa i pilnuje szat swoich, aby nie chodzić nago i aby nie widziano sromoty jego. I zgromadził ich na miejscu, które po hebrajsku nazywa się Armagedon.
A siódmy wylał czaszę swoją w powietrze; i rozległ się ze świątyni od tronu donośny głos mówiący: Stało się.

Widzimy podobieństwo opisywanych wydarzeń w obydwu fragmentach. Kiedy szósty anioł wylewa czaszę na rzekę Eufrat duchy, które tworzyły imperia ziemskie i królestwo fałszywego proroka idą do królów całego świata a by zgromadzić ich na wojnę (połączyć przeciwko Bogu).

Kiedy rozlega się głos trąby siódmego anioła mają miejsce następujące wydarzenia:

11:15-19 - I zatrąbił siódmy anioł; i odezwały się w niebie potężne głosy mówiące: Panowanie nad światem przypadło w udziale Panu naszemu i Pomazańcowi jego i królować będzie na wieki wieków. A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na oblicza swoje i oddało pokłon Bogu,  Mówiąc: Dziękujemy ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że przejąłeś potężną władzę swoją i zacząłeś panować;  I popadły w gniew narody, lecz i twój gniew rozgorzał, i nastał czas sądu nad umarłymi, i oddawanie zapłaty sługom twoim prorokom i świętym, i tym, którzy się boją imienia twego, małym i wielkim, oraz wytracenia tych, którzy niszczą ziemię. I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza jego w świątyni jego; i zaczęło się błyskać i głośno grzmieć, i przyszło trzęsienie ziemi, i spadł wielki grad.

Porównajmy te wydarzenia z innym fragmentem.

Obj 16:17-21 - A siódmy wylał czaszę swoją w powietrze; i rozległ się ze świątyni od tronu donośny głos mówiący: Stało się. I nastąpiły błyskawice i donośne grzmoty, i wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek istnieje na ziemi; tak potężne było to trzęsienie. I rozpadło się wielkie miasto na trzy części, i legły w gruzach miasta pogan. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, że należy mu dać kielich wina zapalczywego gniewu Bożego. I znikły wszystkie wyspy i gór już nie było. I spadły z nieba na ludzi ogromne centnarowe kawały gradu; a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż plaga ta była bardzo wielka.

Co oznajmia głos od tronu słowami „Stało się”? To znaczy wypełniło się to, co mówi Obj 11:15 „Panowanie nad światem przypadło w udziale Panu naszemu i Pomazańcowi jego i królować będzie na wieki wieków.” Miejsca, które zaznaczyłem chyba nie pozostawiają wątpliwości, że obydwa fragmenty opisują te same wydarzenia. Kiedy następuje siódmy okres kościoła rozpoczyna się sąd nad żywymi i umarłymi i Objawienie nie opisuje już nam przyszłych wydarzeń mówi tylko „królować będzie na wieki wieków”. Nie ma więc po tym okresie wyznaczonego okresu czasu jak to było do tej pory, czy podczas opisu tysiącletniego królestwa, ale Pismo mówi „na wieki wieków”.
Słowa „Stało się” mają podobne znaczenie do słów, które Chrystus wypowiadał na krzyżu „wykonało się” i oznaczają one zakończenie pewnej pracy po którym ma nastąpić czas odpoczynku.

Dlaczego sądzę, że tysiącletnie królestwo nie jest opisem wydarzeń po zapowiedzianym powtórnym przyjściu Chrystusa?

Chrystus mówiąc o znakach końca nie mówi nic o tysiącletnim królestwie.

Jednym z  najważniejszych argumentów jest brak równoważnych proroctw na ten temat w proroctwach  ST i nauczaniu Jezusa. To prawda. Czytając cały tekst Ewangelii nie znajdziemy miejsca, w których Chrystus nauczałby o ustanowieniu Tysiącletniego Królestwa. Możemy przejrzeć kartka po kartce cały tekst Ewangelii i nie znajdziemy wśród tych słów świadectwa Ewangelistów lub wzmianki o tym wydarzeniu. Pan Jezus nie wspomina też o tym wydarzeniu, kiedy zostaje zapytany przez uczniów o znakach końca świata.

Dwa ponowne przyjścia Chrystusa?

Drugim ważnym problemem, z którym zmaga się teologia mówiąca o tysiącletnim królestwie po przyjściu Chrystusa są dwa ponowne przyjścia Chrystusa. Drugi list Pawła do Tesal. mówi bowiem : „A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego. „ Pierwsze przyjście, więc następuje w czasie, kiedy Chrystus obejmuje panowanie w czasie tysiącletniego królestwa a drugie podczas ostatecznego zwycięstwa nad szatanem i jego sprzymierzeńcami.”
Biblia natomiast bardzo wyraźnie mówi tylko o dwóch przyjściach Mesjasza, z których pierwsze już miało miejsce w czasach panowania Imperium Rzymskiego a drugie jak wspominają o tym także inne proroctwa nastąpi w czasie, kiedy rozlegnie się głos siódmej trąby.

Według zwolenników tej teorii Chrystus przyjdzie by panować wraz z narodem wybranym na okres tysiąca lat. Następnie po okresie tysiąca lat zostanie zwolniony szatan by zgromadzić wszystkie żyjące w tym czasie narody do walki. Takie tłumaczenie jednak zakłada, że będą dwa przyjścia Chrystusa i dopiero drugie przyjście będzie tym, które zniszczy potęgę zła i ustanowi wieczne królestwo. Ewangelia mówi nam tylko o jednym powtórnym przyjściu Chrystusa, który swoim przyjściem unicestwi przeciwnika, który wystąpi przeciwko Chrystusowi.

Tysiącletnie Królestwo a księga Daniela.

Księga Daniela kończy się takimi słowami: „12:13 - Lecz ty [Danielu] idź swoją drogą, aż przyjdzie koniec; i spoczniesz, i powstaniesz do swojego losu u kresu dni.”. Księga Daniela jest chyba drugim proroctwem które opisuje wydarzenia, które miały nastąpić aż do czasu zmartwychwstania. Daniel przepowiedział upadek Babilonu, Medo-Persji, Grecji, Cesarstwa Rzymskiego; przyjście i potwierdzenie Mesjasza a jego proroctwa opisują koniec wszystkich królestw ziemskich. Można więc założyć że proroctwa spisane w ks. Daniela zawierają także wydarzenia opisane w 20 rozdz. Objawienia, czyli wypełniające się podczas trwania tysiącletniego królestwa.
Podczas pierwszego zmartwychwstania wg Objawienia powstają do życia chrześcijanie którzy nie przyjęli znamienia fałszywego proroka, dlatego obietnica dana Danielowi powinna mieć miejsce podczas drugiego zmartwychwstania opisanego w Objawieniu. Stąd też mój wniosek,  że ks. Daniela powinna zawierać także opis tysiącletniego panowania Chrystusa.

Daniel w 7 rodz w ten sposób opisuje Cesarstwo Rzymskie:

Obj 7:7 - Potem spojrzałem i w widzeniu nocnym pojawiło się czwarte zwierzę, straszne i groźne, i nadzwyczaj silne; miało ono potężne żelazne zęby: pożerało i miażdżyło, a co pozostało, deptało swoimi nogami, było ono inne aniżeli wszystkie poprzednie zwierzęta, a miało dziesięć rogów.

Wydarzenia które Daniel dalej opisuje następują więc po rozbiciu Cesarstwa Rzymskiego „7:24 - A dziesięć rogów znaczy, że z tego królestwa powstanie dziesięciu królów,...” Warto właśnie wspomnieć, że aż do czasu upadku Rzymu na ziemi powstawały potężne pojedyncze imperia a dopiero od czasu upadku zachodniego Cesarstwa Rzymskiego możemy mówić o Europie narodów (królestw). Wg widzenia Daniela jeden róg (jedno królestwo) który zaczął wyrastać między innymi miał prowadzić wojnę ze świętymi. Mowa jest więc o królestwie które ma swój początek w Cesarstwie Rzymskim i prowadził wojnę ze świętymi po rozbiciu Cesarstwa Rzymskiego (476 r.). Następną cechą opisującą działalność tego królestwa jest prowadzenie i wygranie wojny ze świętymi.

Dan 7:21-22 - A gdy patrzyłem, wtedy ów róg prowadził wojnę ze Świętymi i przemógł ich, Aż przyszedł Sędziwy i odbył się sąd i prawo zostało przyznane Świętym Najwyższego, i nadszedł czas, że Święci otrzymali królestwo.

Zwycięstwo może tylko oznaczać to o czym pisał Paweł mówiąc iż przeciwnik zasiądzie w świątyni Bożej co oznaczało by zupełne przejęcie władzy nad ludem Bożym (kościołem).

Dan 7:8-10 - Gdy uważnie przypatrywałem się rogom, zaczął wyrastać między nimi inny, mały róg, i trzy spośród poprzednich rogów zostały wyrwane. Na tym rogu były oczy jakby oczy ludzkie i usta, które mówiły zuchwałe słowa. A gdy patrzałem, postawiono trony i usiadł Sędziwy. Jego szata była biała jak śnieg, a włosy na głowie czyste jak wełna. Jego tron jak płomienie ogniste, a jego koła jak ogień płonący. Ognista rzeka wypływała i wychodziła sprzed niego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim; zasiadł sąd i otworzono księgi.

Pierwsze na co powinniśmy zwrócić naszą uwagę to jest sposób w jaki zostaje odniesiono zwycięstwo nad małym rogiem. Zwycięstwo nad małym rogiem odbywa się po przez sąd. Opisany sąd ma miejsce podczas panowania i działalności małego rogu i innych królestw. Daniel mówi, że mały róg został osądzony co wskazuje że mały róg nie jest takim samym królestwem jak pozostałe królestwa lecz ma charakter religijny.
Kiedy porównamy ten fragment z 20 rozdz. Objawienia zauważymy pewne wspólne opisy tych wydarzeń.

Dan 20:4 - I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat.

Obydwa proroctwa opisują więc sąd, który pozbawia władzy przeciwnika Boga (Obj 20:2) a okres ten (sądu) jest czasem panowania ludu Bożego (Obj 20:4). Dopiero po okresie sądu wg Daniela następuje unicestwienie także pozostałych królestw. Ks. Daniela nie opisuje szczegółowo działalności pozostałych królestw jakby uważając je za mniej ważne  ale całą uwagę skupia na jednym królestwie które wychodzi z Cesarstwa Rzymskiego. Królestwo to przejmuje jakby cały bagaż odpowiedzialności prowadzenia wojny ze świętymi po Cesarstwie Rzymskim i czyni to tak dokładnie, że na jakiś czas udaje mu się tą walkę wygrać do czasu jednak kiedy wg księgi Daniela i myślę także ks. Objawienia zaczyna się sąd.